Kanina, nakakita ako ng isang napakalaking gagamba. Hindi naman kasing-level ng Goliath Tarantula pero malaki siya as far as I am concerned. E isa akong aracnophobe, e di ang ginawa ko, bumili ako ng yosi. Sinindihan ko yung yosi. Humithit ako ng mahabang-haba hanggang sa halos huminto na ang respiratory system ko. Tapos bumuga ako ng bonggang-bongga. Pagkabuga ko, nakakita ako ng manok. Ang ganda nung manok. Pero hindi ka-level nung Sarimanok dati na naging station ID ng ABS-CBN. Tumilaok ngayon yung manok. Nagulat ako. Umuwi ako ng bahay. Nagbukas ako ng TV tapos nanood ako sa History Channel. Ang ganda pala ng TV namin, narealize ko. Ang laki-laki, kasing laki ng skin pores ko. Pinatay ko yung TV. Nung patay na yung TV, ginawa kong salamin yung screen nung patay na TV. Walandyo, ang laki nga ng skin pores ko. Dahil sa nakita ko, uminom ako ng malamig na tubig. Ang lamig-lamig. Pero hindi naman siguro kasing-lamig nung tindang Coke sa katapat naming tindahan ng burger. Ang sarap nung tinda nilang lumpiang shang-hai, mas masarap pa sa lumpiang shang-hai ng Jollibee. Naisip niyo ba na si Jollibee e ang kyut? Tiyaka, masarap yung Chicken Joy. Joy to the World ang sabi nung ringtone ng tiyahin ko. Ay, hindi pala Joy to the World. We Wish You a Merry Christmas pala. Saktong-sakto, malapit na ang Undas. Mukha kasing bumangon sa hukay yung kapitbahay namin, pero hindi naman ka-level nung mga zombie sa MTV ng Thriller ni Michael Jackson. Sana kainin ng zombie si Kanye. Kaya naisip ko, siguro mas magiging normal ako kung mag-drugs na lang ako? Ano sa tingin niyo?
No comments:
Post a Comment
Napa-echos ka ba? Anong mae-echos mo?