Masakit man sa kalooban kong i-post ito, kailangan kong sikmurain kung ayaw kong lamay ang mangyari imbis na party ang maganap sa susunod na Martes.
Say No to Alcohol muna ang drama ko (sana makatagal) para sa ikagaganda ng aking future. Naks!
Nitong Sunday, isang warm welcome na naman ang hinanda ng mga nurses at doctor sa UP Infirma(tay)ry. Paggising ko lahat sila e nakangiti sa akin sabay tanong ng nurse, "Masarap ba ang The Bar? Sana kasi shinare mo!" Si ate, medyo sarcastic, medyo lang naman.
Ang kwento sa akin ng aking Itay, naupo lang daw ako sa isang sulok. Maya-maya e nakita daw ako ng pinsan ko na umiiyak tapos nakapikit na at medyo lungayngay na. Pumasok daw siya sa loob ng bahay tapos sabi niya sa mga tao sa loob e "Pakitignan naman po si Kuya Noki sa labas, umiiyak e." E di go naman ang mga tita, mega gising daw. But no, sleeping beauty ang drama. Dahil sa walang prince charming na dumating, at haggard na ang hitsura ko, nag-panic na sila at tinawag ang mahiwagang karwahe ni Cinderella at dinala na ako sa Infirmary.
Nagising na lang ako nung lagyan na ako ng Dextrose. Hindi pala halik ni Prince Charming ang kailangan. Sorry na lang daw ako.
Oh well.
Muntik na akong mategs. Sabi ni doc, kung hindi raw naagapan ang pagbaba ng glucose sa aking katawan, malamang huminto na ang respiratory system ko at sumunod na ako sa aking lola. (Hindi kaya si Doc ang one true love ko? E pero, mas babae pa sa'kin si Doc, hindi pwede!)
So, sa birthday ko, dahil hindi ako pwedeng mag-inom, lahat ng friends ko e hindi na rin magiinom. Magtitigan tayo mga mare at pare. Bwahaha! Join me in my misery. Chos!
(Naks, changed man na ba ako? Bwaha. Kadiri!)
No comments:
Post a Comment
Napa-echos ka ba? Anong mae-echos mo?