Huwag nang malumbay, hindi pa ako namamatay. Buhay na buhay pa ang echoserong palaka. Mas buhay pa sa nunal sa mukha ni Ate Guy at ni GMA. Tumitibok-tibok, umiindayog, nagtatatalon at gusto pang magtatatalbog!
Mabuhey!
Medyo haggard lang lately - haggard sa kung ano-anong bagay na para sa ibang tao ay hindi naman dapat ikinaka-haggard. Pero kebs ba nila, e sa trip ng byuti ko ang ma-haggard. Minsan kasi masarap naman talagang ma-haggard.
Masarap sa lahat ng parte ng katawan yung paminsan-minsan e nang-ookray ka na ng tao na halos mabura ang kanilang pagkatao dahil sa sobra ka nang haggard. Masarap yung nakatingala ka na lang sa mga agiw sa kisame ninyo na hindi ka pinakikialaman ng nanay at tatay mo. Masarap yung nakatitig ka na lang sa TV na hawak ang remote at libong beses mo nang naikot ang lahat ng channel. Masarap yung maya't-maya e nasa CR ka para umihi na wala ka naman na talagang iniihi. Masarap yung magbubukas ka lang ng ref para lang i-feel yung lamig sa mukha at sa paa. Masarap yung titingin ka na lang sa salamin para murahin yung bigote, balbas pati na pimples at blackheads sa mukha mo.
Masarap isipin na dahil sa sobrang haggard e wala ka nang sense at kung ano-anong kabalbalan na lang ang sinasabi mo.
Basta. Feel ko lang ma-haggard.
*Pero huwag naman sanang for life e haggard ka kasi ang OA nun 'day! Ang chaka na nun!*
Ang haggard naman na kasi ng surroundings! Hindi na kaya ni self. O baka naman nagpapanggap lang akong haggard? Ay! Mas haggard naman yun.
Ayan, may nasabi na ko!
Mabuhey ulit. Let's all be haggard! Tentenenen. Awat na teng. Awat na!
No comments:
Post a Comment
Napa-echos ka ba? Anong mae-echos mo?