Monday, September 7, 2009

Hey, JUD!

Ano pa nga bang silbi ng blog site na ito kung hindi ko lalagyan ng kung ano-anong ka-echosan, 'di ba? At ano pa nga bang silbi ko bilang blogger kung hindi naman ako magba-blog?

O, tama na ang page-explain dahil hindi naman ako dapat mag-explain dahil wala namang dapat i-explain. Wala lang akong maisip na opening statement.

So ayun nga, kagagaling lang namin ng Cebu para i-spend ang long weekend. Naks, yaman-yamanan ang drama kahit mahirap pa naman talaga sa daga ang tunay na estado ng pamumuhay. Hello? Wala naman talagang dapat ipagyabang dahil 675 pesos lang naman ang pinamasahe no, roundtrip! (Thank you promo!) At tyaka, kahit gaano pa kamahal o kamura yang pamasahe na yan, wala naman akong nilabas na pera dahil wala naman akong ilalabas na pera.

Anyway, sa katunayan, hindi naman talaga ako dapat kasama. Biglaan lang mga teh. Eto na, confession of a sabit muna. Ang tunay na kasama naman talaga sa byaheng ito ay ang pinsan kong si Benjie. But no, dahil sa kailangan niyang mag-report sa trabaho sa mga araw ng bakasyon sa Cebu, umatras siya. Ok, kung ano mang iniisip niyo, tumpak na tumpak kayo. Dahil sa sayang ang kaniyang ticket, kinailangan kong magpanggap na si Benjie. (Siyet! Forgery ba ito?)

Pero kebs na. Nangyari na. Wala namang kung anek na nangyari sa akin sa Cebu dahil sa pagpapanggap na ito. Nakabalik na kami ng Manila so dedma na lang. Huwag lang may maghabol. (Makukulong kaya ako if ever?)

Ayun na nga. E di mega rampa na sa Oldest City in the Philippines. Sa pagrampang yun, ito ang mga natutunan ko:

1. I-friend ang unang taxi driver na masasakyan galing ng Mactan Airport para hindi na mahirapang magikot sa siyudad.

2. Makipag-friend sa friends ng friends na may koneksyon sa mga opisyal ng Cebu para makalibre ng hotel.

3. Prior the travel, alamin kung may friends na nasa Cebu para maka-nightlife lalo na kung ang kasama mo lang ay ang iyong nanay, tita at kapatid.

4. Huwag uuwi ng Manila kung hindi pa natitikman ang famous Lechon Cebu. Kung hindi, magsisisi ka.

5. Laging ihuli ang trip to Tabo-an Market kung ayaw mong mangamoy danggit sa susunod na destinasyon. At pagdating sa hotel, maligo ng bongga!

6. Kung may arthritis at acrophobia, huwag nang balaking magpunta ng Taoist Temple. Huwag na ring pumunta doon kung sadyang loud ang iyong personality kung ayaw ipahiya ng masungit na gwardiya.

7. Pumunta ng mas maaga sa Anita's Bakeshop para hindi maubusan ng mainit na spanish bread.

8. Maghanda ng itinerary para hindi magsisi bandang huli.

9. Magdala ng maraming pera kung ayaw mong umuwi ng luhaan.

10. Magbaon na lang ng 3-in-1 coffee kung ayaw mong mabigla sa presyo ng kape sa hotel. Kung hot chocolate naman ang gusto, i-handa na ang sarili na Milo ang ibibigay sa'yo.

11. Pangunahan agad ang lahat ng makakausap na hindi ka marunong mag-Cebuano kung ayaw magmukhang tanga.

12. Ngumiti parati para masaya.

13. Huwag magsusuot ng masikip na damit kung mamamasyal kung ayaw magmukhang sumang nilublob sa mantika ng baboy at the end of the day. Magbaon na rin ng face towel, ay hindi, beach towel na pala.

14. Mag-enjoy ng bonggang-bongga!

At nag-enjoy naman talaga ako kahit medyo bitin. Pero hey, Lami kaayo talaga sa Cebu, Jud!

1 comment:

  1. pinaywriter: Buti hindi sila nagpadala ng mga teachers sa Cebu. +_+ Ayoko malayo sa mga Tagalog.

    ReplyDelete

Napa-echos ka ba? Anong mae-echos mo?